
Zestaw kontenerowy jest urządzeniem przemysłowym – wyrok NSA

„Urządzenie przemysłowe”, a podatek u źródła
Organy podatkowe co do zasady prezentują restrykcyjne podejście i przyjmują, że pojęcie „urządzenie przemysłowe, handlowe lub naukowe” obejmuje nie tylko urządzenia przemysłowe, lecz także m.in. urządzenia transportowe, budowlane, biurowe, komputerowe czy telekomunikacyjne.
W orzecznictwie sądów administracyjnych wykształciły się natomiast dwie główne linie interpretacyjne:
- linia zbieżna z praktyką organów podatkowych, zakładająca szerokie rozumienie pojęcia „urządzenie przemysłowe” — sądy przyjmują, że obejmuje ono wszelkie urządzenia wykorzystywane w działalności gospodarczej, niezależnie od tego, czy są one bezpośrednio związane z produkcją (np. NSA w wyroku z 22 lutego 2024 r., II FSK 714/21);
- linia zakładająca ścisłą interpretację pojęcia „urządzenie przemysłowe”, ograniczająca jego zakres wyłącznie do urządzeń o przemysłowym (produkcyjnym) charakterze lub związanych bezpośrednio z produkcją (np. NSA w wyroku z 5 czerwca 2024 r., II FSK 1120/21).
Przed Dyrektorem KIS i WSA
W sprawie spółki deweloperskiej, która wynajmowała kontenery od austriackiego kontrahenta, organy podatkowe i NSA uznały, że kontenery – jako nieodzowny element współczesnych placów budowy – pełnią funkcję wspierającą działalność gospodarczą o charakterze przemysłowym.
Wojewódzki Sąd Administracyjny uchylił wydaną w tej sprawie indywidualną interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, który uznał, że wynajmowany przez spółkę zestaw kontenerowy, używany do celów socjalnych i biurowych na placach budowy, stanowi „urządzenie przemysłowe” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., co z kolei wiązałoby się z obowiązkiem poboru podatku u źródła w wysokości 20%.
Organ argumentował, że pojęcie „urządzenia przemysłowego” należy interpretować szeroko, zgodnie z art. 12 Modelowej Konwencji OECD, jako każde urządzenie (lub zespół technicznych elementów) wykorzystywane w działalności gospodarczej, niekoniecznie w samym procesie produkcyjnym.
Sąd uznał, że kontenery te:
- nie są funkcjonalnie związane z produkcją przemysłową,
- pełnią jedynie funkcje pomocnicze (socjalne, biurowe, mieszkalne),
- nie spełniają definicji „urządzenia przemysłowego”.
WSA skrytykował zbyt szeroką wykładnię organu, który utożsamiał „urządzenie przemysłowe” z każdym urządzeniem wytworzonym przemysłowo. Sąd podkreślił, że pojęcie to powinno być rozumiane wąsko – jako urządzenia bezpośrednio związane z przemysłową produkcją.
Wobec powyższego WSA uchylił interpretację jako opartą na błędnej wykładni przepisów prawa.
Pełnomocnik organu podatkowego złożył skargę kasacyjną od wyroku WSA, zarzucając błędną wykładnię art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o u.p.d.o.p.
Wyrok NSA
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że pojęcie „urządzenia przemysłowego” zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. należy rozumieć szeroko. W ocenie sądu przyjęcie zawężającej interpretacji prowadziłoby do nieuzasadnionego wyłączenia z opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez zagraniczne podmioty z tytułu najmu różnego rodzaju urządzeń wykorzystywanych przez krajowe podmioty. Byłoby to, zdaniem NSA, sprzeczne z celowością przepisów ustawy, a także z ich brzmieniem, które obok urządzeń przemysłowych wprost wskazuje również środki transportu czy urządzenia handlowe i naukowe. Taka redakcja przepisów ma, zdaniem NSA, świadczyć o tym, że nie chodzi jedynie o urządzenia wykorzystywane bezpośrednio w produkcji przemysłowej, lecz o wszystkie urządzenia, które służą działalności gospodarczej.
W omawianym przypadku NSA stwierdził, że uzasadniony jest pogląd prawny, że kontenery, o których mowa we wniosku, należy traktować jako urządzenia przemysłowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. oraz jednocześnie w art. 12 ust. 3 umowy polsko-austriackiej, zgodnie z przywołanym art. 3 ust. 2 ww. umowy. Tym samym uiszczane na rzecz austriackiej spółki płatności za wynajem kontenerów, są należnościami licencyjnymi w świetle u.p.d.o.p. oraz umowy polsko-austriackiej. W konsekwencji wnioskodawca zobowiązany jest do pobrania i odprowadzenia, na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p., zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłaconych na rzecz tego podmiotu należności. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 2 u.p.d.o.p. przepis ustalający stawkę podatku stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednak zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
Sąd uznał, że zarówno wykładnia językowa, jak i celowościowa potwierdzają prawidłowość powyższej interpretacji.
Kontakt
Jeśli jesteś przedsiębiorcą i szukasz wsparcia w zakresie prowadzonej działalności – zapraszamy do kontaktu z naszym zespołem.

Sylwia Hatala

Michał Hankus
